Dit is Titmouse: een muis die van de een op de andere dag in een mensachtige muis veranderde. Een karakter gebaseerd op mijzelf.
Titmouse is, ondanks dat zijn naam duidt op een vogel, geen Mees. Hij is een 'geen tiet muis': zijn borst laat trots mastectomie littekens van 'top surgery' zien. Hoewel littekens vaak als lichamelijke 'imperfecties' worden gezien, zijn dit imperfecties waar ik naar uit kijk zodra ik mijn medische transitie begin. Naast deze littekens heeft Titmouse ook sproetjes en donkere kringen onder zijn ogen, die ik bij mijzelf omarmd heb. Het paarse wijst op een vermoeidheid die sterk verbonden is met mijn mentale gezondheid. Net als Titmouse heb ik moeite om enthousiasme op mijn gezicht te laten zien, en recent ben ik er achter gekomen dat ik het ook moeilijk vind om oogcontact te maken. Titmouse zijn gezicht laat ofwel geen emotie zien, of heel veel emotie, op dezelfde manier waarop ik tijdens een depressieve periode ofwel alles of niets tegelijk voel.
Ondanks dat Titmouse mijn depressie, OCD en genderdysforie personifieert, zie ik hem niet als een negatief karakter. Integendeel, Titmouse heeft mij helpen realiseren dat een wezen liefde verdient, zelfs met deze worstelingen. Ik wil voor Titmouse zorgen zoals ik dat voor mijn innerlijke kind zou doen. De manier waarop mijn oma, die mij liefdevol 'muisje' noemde, voor mij zorgde.
Een prominent kenmerk van Titmouse is de stervormige markering op zijn voorhoofd. Terwijl hij zijn plek vindt in het universum, realiseert Titmouse dat hij in werkelijkheid het universum is dat zichzelf ervaart, wat hem helpt te accepteren wie hij is. Voor mij staat de zon voor het begin van het leven en de maan voor het einde. Derhalve staat de ster voor het leven dat geleefd wordt. En hoe zwaar het ook klinkt, zal Titmouse zijn leven leven, om uiteindelijk de maan te vergezellen zodra zijn tijd op is, en geen seconde eerder.
Opdracht voor de online Master in Editorial and Advertising Illustration, LABASAD, 2024.